اردل ناغان

آشنایی با کاربرد کلاژن در بدن

فهرست مطالب

 

وقتی حرف از مراقبت پوست به میان می آید، شاید اولین روش درمان که به ذهن میرسد، بهبود کلاژن سازی پوست باشد، هنوز هستند کسانی که شاید با نام کلاژن حتی آشنایی هم  نداشته باشند، به همین دلیل در مورد موضوعاتی مانند علایم کمبود کلاژن و نامهای معتبر در تولید فیلرهای کلاژن اطلاعی ندارند افرادیکه از این فیلرها استفاده میکنند با دیدن تاثیر مثبت و سریع اینگونه کلاژن های تزریقی، با هیجان عجیبی دیگران را نیز  به کنجکاوی  وا می دارند، لطفاً با ما همراه شوید.

 

پروتئینی بنام کلاژن 

کلاژن نوعی پروتئین است که بدن ما در شرایط عادی تولید میکند و متاسفانه با افزایش سن، قسمتهای از بدن که عهده دار تولید عادی کلاژن است را با مشکل مواجه میکند.

در تعریفی دقیق تر، کلاژن خانواده ای از پروتئین ها است که جزء ساختاری اولیه بافت های همبند مانند پوست و غضروف است. این ماده از کربن، اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده و حاوی اسیدهای آمینه مانند، گلیسین، پرولین، هیدروکسی پرولین و آرژنین می باشد.

کلاژن به صورت میکروسکوپی در فیبرویل یا فیبرومهای بلند شکل می گیرد و بیشتر در بافت های فیبری مانند تاندون ها، رباط ها و پوست یافت می شود، همچنین در قرنیه، استخوان، عروق خونی، غضروف، دیسک بین مهره ای و دستگاه گوارش به وفور وجود دارد.

بین 1 تا 2 درصد ماهیچه ها از کلاژن تشکیل شده و حدود 6 درصد از کل وزن ماهیچه ها کلاژن است. از این منظر کلاژن یک عنصر ضروری در بدن ماست.

کارکرد کلاژن

کلاژن در طبیعت فقط در حیوانات به خصوص پستانداران یافت می شود. کلاژن بخشی از بافت همبند است که به استحکام، انعطاف پذیری و بازسازی مداوم سلول های پوست کمک کرده و عامل حیاتی در خاصیت ارتجاعی پوست است. کلاژن جزء اصلی بافت همبند است و فراوان ترین پروتئین در پستانداران است.  بیش از یک چهارم کل پروتئین بدن ما را تشکیل می دهد 28  نوع مختلف کلاژن وجود دارد که هر کدام بر اساس ترکیب اسید آمینه طبقه بندی می شوند. کسانی که میخواهند کلاژن های از دست رفته را باز یابند، می توانند با مصرف ماده ی از منابع بیرونی بصورت مکمل بهرهمند شوند.

 

محل تجمع کلاژن

حدود 90 درصد از کلاژن موجود در بدن انسان از نوع 1 است که در پوست، تاندون ها، اندام های داخلی و قسمت های ارگانیک استخوان یافت می شود. انواع دیگر آن درغضروف، مغز استخوان، بافت های لنفاوی و مو قرار دارند.

آمینو اسیدها بلوک های ساختمانی هستند که انواع مختلفی از پروتئین ها از جمله کلاژن را در بدن می سازند.  بدن به طور طبیعی کلاژن خود را با تجزیه پروتئین های غذایی به اسیدهای آمینه بدست می آورد. ما با مصرف یک رژیم غذایی متعادل از غذاهای غنی از پروتئین ها(به عنوان مثال، مرغ، گوشت قرمز، تخم مرغ، محصولات لبنی، حبوبات، آجیل و غلات) و انواع محصولات تازه، بلوک های ساختمانی خاصی برای کلاژن به دست می آوریم. رژیم غذایی سرشار از سبزیجات و میوه های تازه در تامین آنتی اکسیدان هایی موثر است؛این مواد ،از بدن ما  در برابر استرس اکسیداتیو که می تواند منجر به تخریب کلاژن شود ، محافظت کند.

برای ساخت کلاژن یا هر پروتئینی، بدن ما اسیدهای آمینه را ترکیب می کند. ما می توانیم اسیدهای آمینه را با خوردن و هضم غذاهای غنی از پروتئین مانند گوشت، لوبیا و محصولات لبنی بدست آوریم، در اینصورت  بدن  اسیدهای آمینه را به کلاژن تبدیل می کند. برای این کار بدن ما از ویتامین ها و مواد معدنی به ویژه ویتامین C، روی و مس استفاده می کند. این غذاها بخشی از یک رژیم غذایی معمولی و سالم روزانه اغلب انسانهاست. مرکبات، فلفل قرمز و سبز، گوجه فرنگی، کلم بروکلی و سبزیجات ویتامین C را تامین می کنند. گوشت، صدف، آجیل، غلات کامل و لوبیا منابع خوبی از مواد معدنی هستند. اما با افزایش سن، بدن ما دیگر قادر به جذب مواد مغذی یا سنتز موثرو کافی نیست. در مواردی که بدن محتوای کافی برای تولید کلاژن ندارد، کسانی که کلاژن مصرف می کنند آن را با مکمل های غذایی جبران می کنند.

 

 

کمبود کلاژن

هیچ مدرک علمی در مورد مضرات کلاژن به طور طبیعی در بدن انسان وجود ندارد. همانطور که ما چیزی به عنوان مضرات پروتئین برای بدن خود نمی شناسیم، کلاژن نیز نمیتواند ضرری برای بدن داشته باشد. کلاژن نقش حیاتی در عملکرد سالم بدن دارد و کمبود آن می تواند برخی از عوارض نامطلوب، به ویژه بر روی پوست را ایجاد کند. توانایی بدن برای تولید کلاژن به طور طبیعی با افزایش سن کاهش می یابد. علاوه بر این، قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید، سیگار کشیدن و رژیم غذایی نامناسب نیز می تواند تولید کلاژن را به زحمت اندازد. علاوه بر افزایش سن، مهم ترین دلیلی که افراد کلاژن کافی ندارند، رژیم غذایی نامناسب است. اگر بدن با کمبود عناصر لازم، یعنی اسیدهای آمینه و مواد مغذی مواجه شود ، تولید کلاژن کاهش خواهد یافت.

با افزایش سن، بدن ما به طور طبیعی کلاژن کمتری تولید می کند. کاهش سرعت تولید کلاژن گاهی اوقات می تواند از اواسط دهه 20 سالگی شروع شود. هیچ روش خاصی برای اندازه گیری میزان کلاژن در بدن ما مانند آزمایش خون یا موارد مشابه وجود ندارد، اما علائم کمبود کلاژن را می توان به راحتی از طریق مشاهده تشخیص داد، بدین طریق که:

  • پوست خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد. در نتیجه چین و چروک روی پوست ایجاد می شود و زخم ها کندتر از قبل بهبود می یابند.
  • تاندون ها و رباط ها سفت می شوند و انعطاف پذیری خود را از دست می دهند.
  • توده عضلانی کاهش می یابد
  • غضروف فرسوده می شود. درد مفاصل یا آرتروز ایجاد می شود.
  • دیواره روده نازک تر می شود. ممکن است مشکلات گوارشی بیشتری رخ دهد.

چنین موقعیت‌هایی ،احتمالی هستند و ممکن است با افزایش سن برای هر فردی بطور متفاوت  صدق کند. مهم نیست که سبک زندگی ما چقدر سالم باشد، پیری دیر یا زود چنین تأثیراتی را به همراه خواهد آورد. با این حال، می‌توانیم قبل از مواجهه با این شرایط، اقدامات پیشگیرانه را انجام داده با کمک گرفتن از مشاوره های پزشکی ، درمان را شروع کنیم. حال بیایید با کاربرد کلاژن که یکی از درمان ها ضد پیری است آشنا شویم.

 

 

کاربرد کلاژن

وفور کلاژن در بدن عامل  ضد پیری است، مشکلاتی مانند چین و چروک، افتادگی، رنگ پریدگی و بی روحی پوست ناشی از افزایش سن و اثرات محیطی مانند نور پیوسته و شدید خورشید را  بنحوی درمانگرست. پرکننده ها یا فیلرهای  پوستی برای پرکردن و صاف کردن فرورفتگی های پوستی، افتادگیها و…. شناخته شده ترین روش ها هستند.

کلاژن غیر خوراکی

کلاژن اغلب در ناحیه صورت استفاده می شود. تزریق زیر پوستی به منظور ارائه راه حل موثر در  رفع چین و چروک و سایر مشکلات پوستی اعمال می شود. قبل از تزریق کلاژن، از کرم بی حس کننده موضعی استفاده می شود تا درد احتمالی به حداقل برسد. ابتدا محل مورد نظر با محلول ضد عفونی شده و آماده می شود و بلافاصله تزریق  کلاژن از طریق سوزن هایی با نوک ریز به ناحیه زیر جلدی پوست صورت یا گردن تزریق می شود. نتایج این کار در عرض 1-2 هفته پس از اولین جلسه تزریق قابل مشاهده است

عوارض احتمالی

اگرچه کلاژن مضر نیست، اما تزریق کلاژن ممکن است عوارض جانبی احتمالی کم شدتی داشته باشد. در صورت بروز عوارض نادر مانند قرمزی، خارش و سرگیجه، لازم است در اسرع وقت با پزشک متخصص مشورت شود. جدا از این موارد، قرمزی و تورم جزئی، اثر خود را حداکثر ظرف سه روز از دست می دهد.

شما میتوانید ، جهت اطلاعات مشابه و بیشتر در زمینه های بهداشتی، آرایشی در همین سایت زیبایان جستجو نمایید.